Gülefzâ- (I) Şiiri - Fuad Yusufoğlu

.........(çileler)

Aşka müptelâ pervasız düşlerim var benim
Ölümü vuslat bilen gülüşlerim var benim

Züleyhâ bir bakıştır ruhuma nakş edilen
İçi zehir dolu bir kadehmiş aşk denilen

Her seher vakti öter ruhumun gam bülbülü
Bir yanım elem dolu, bir yanım hicrân gülü

Boşluğa asılı kalan her bakış benimdir
Gergefinde acı dokunan nakış benimdir

Her sabah bütün öfkemi dağlara vururum
Her akşam sazıyla Kerem’in, inler dururum

Beni çöllere bağlayan, bir derviş sözüdür
Göğsüm üzre yanan ateş, hayatın közüdür

Bu intizârın da bir sonu var; biliyorum
Nerde bir mezar görsem, kendime gülüyorum

Durgun sularda, ruhumu seyre daldığımda
Kendi yalnızlığıma gömülüp kaldığımda

.........(arayış)

Dedim ki: Gönlüme yağan, katre-i nur musun?
Her iki cihanda da sultanım olur musun?

Her sabah güneş gibi arz-ı didâr edersin
Gül kokunla tâ çiğerimi yakar gidersin

Sen yıldız gibi ayansın, ölüm gibi nihân
Hep kalbim içre büyürsün, yıkılsa da cihân

Ben bir meczubum çöllerde, sen beklenen muştu
Dilimde son duâm, bir kuş olup göğe uçtu

Pusulam bakışındır, kalbin gülzârım olur
Sensiz aldığım her nefes, ah-u zârım olur

Gönlümü bahar eyleyen bu muştu sendendir
Güzel olan sensin, varsa bir kusur bendendir

İstemem geçmesin zamanım, sensiz bir lahza
Sensiz ziyan olurum anlasana GÜLEFZÂ