Gülefşan Şiiri - Atakan Daşdan

Kâbe mahzun
Kureyş hüzünlüydü
gözyaşı döken göz değil,yürekti ağlayan
zifiri karanlığı eriten aydınlığın
güneş renkli alın yazısı insanlığın,
diri diri gömülen kız çocuğun
yüzünde ay gülüşlü can Mihriban!

kuş sütü değil yüreğimi besleyen
göz ummanından dökülen gül şerbeti
dağlarımın tan yağmuru
ipek dokulu tende karanfil esintin
uryan ruhumun dirilişine serpilen
asra adanmış yeminler
gül kokulu nefesinde Gülefşan!

korku tünelinde kollarımda kelepçe
şifresini Yaradan ayan bilir.
sığındım Sübhan’a dilekçemde not...
ızdırabımı yazdım tövbe duvarına
Yunus ikliminde derviş hırkasıyla
derbeder gönlümü sürdüm izine
demir attım aşkına kayıtlı yüreğim
ben sendeyim, sen bendesin
ayağının tozunda yıkanmak
verir bana şeref şan

ey ezelden ebede vurulan mühür!
senden olmayana sen oldun yar!
zalime kalkan, mazluma gülen yüz
kuru bir çölü gülşene çeviren gül!
gel bir kerecik yüzüme gül;
kıraç toprağıma dökül!
Gülefşan
Atakan DAŞDAN