Güleceksin Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Hayatın tadı, gülmekten geçer derler.
Gülmeliymiş, bazen insan.
Onun için, sen de güleceksin
Acımı çekiyorsun hayatta, sen boş vereceksin
Geçer deyip, gideceksin.

Bir dostum vardı, gülmeyi seven
Olur, olmaz her aklına gelene durduk yerde gülerdi.
Bazen kahkahalarla güler, bazen gülümserdi.
Ona, çok imrenirdim.

Bilmem hala sağ’ mı?
Telefonunu izini kaybettim, arayıp soramıyorum nasıldır.
Gerçi yaşadığından’ da, emin değilim.
Çünkü benden, yaşlıydı.

Amma ne zaman gülen birini görsem o gelirdir aklıma
O, güzel gülerdi.
O güldükçe etrafına neşe saçardı ve herkesi güldürürdü.
Kendi gibi, kahkahaya boğardı insanları.
Gülmekten gözlerini yaşartırdı.
Şimdi ben nerede bilmem ama o dostumu özlüyorum.
Keşke görsem’ de beni bir güldürse diyorum.
Çünkü çok ihtiyacım var buna.

05 Mart 18
Ahmet Yüksel Şanlı er