Gülecek Olsam Seni Hatırlıyorum

içindesindir diye
hayatı çağırmıştım

kuş sesleri duyuyorum
az bir az yeşil
ama
senin sesin var bir yerlerde
geliyor
sıyrılıp aczinden

şiir
sürükleniyor tezgah altlarına

işportada
canına yandığım narkisos
- on yedi şubat değil oysa

zamanın boşluklarını
avucuma bıraktıklarınla sıvıyor
ve
o kadar az gülüyorum ki/
gülecek olsam
seni hatırlıyorum

sen
yabancı bir şehirde
kor bir ateş
özlendikçe
parklara sürüyorsun beni

- ondan
seviyorum parkları -
biliyorum
parklar ki
yalnız ruhların başkentleridir