Güleç Yüzlü Çocuk Şiiri - Volkan Yoruç

Eskilerde hatıraymış öncelerden kalan
Aşkların olmadığı gölgelerin içinden geçen
Bir güleç yüzlü çocuk varmış
Her gece dilek tutarmış gökyüzüne bakarken
Pekde gülümsermiş hayata usulca
İçinden kopan fırtınaları unuturcasına
Hüznü kardeş gibi ellerinden tutarmış
Giderlermiş kendi hayallerine,umutlarına

Bir güleç yüzlü çocukmuş
Gönlü sevgilerle doluymuş
Aşka tutsak sevdalara tutsakmış
Bir güleç yüzlü çocukmuş
Dalarken hülyalara sessizce
Tebessüm edermiş gökyüzüne

Oysaki
Ne yaşlar akmış gözlerinden
Ne fırtınalar kopmuş minik yüreğinden
Bir güleç çocukmuş görünsede
Gölgelerinde sakladığı hüzünler yanarmış içinde

Sessiz ağıtlar yakarmış gönlünde
Cepleri hüzünlerle dolu
Bir güleç çocukmuş işte
Tozu dumana katan rüzgarlarla karışırmış
Gidermiş bilinmezliğe
Saklı kalan mutluluğu ararmış

Bir güleç yüzlü çocukmuş içimde
Ve her aynaya bakışımda gülümsermiş bana sessizce