Güleç Şiiri - Recep Akkuş 3

Gülüyordu
Öyle kuru kuruya değil herkes gibi
Kahkahasının her bir hecesinde gözlerim bu ana şahitlik etmenin mutluluğunu yaşıyor
Benliğim ona başkasının da şahitlik etmesinin korkusunu
O gülmüyordu derim; eğer diğer insanlar kendininkine gülmek diyorsa
Demişlerse ve diyeceklerse , o başka birşey yapıyordu
Sanki dünya üzerinde ilk o gülmüş, güzelleşmiş güzel olan her şey aklından onu geçirmiş
Kahkahalarına şahitlik ederken ona mutluluklar arıyordu yüreğim, hiç kesilmesin gözlerindeki ışık diye
Diğer insanlardan mutluluklar çalmaya yeltenendi ellerim ona getirmek için
Ben, senin kadar güzel değilim; hem gülmek de bu denli yakışmaz bana
Acıları versinler bana güzellikler sana sevgili
Ben mesela bedenimdeki binlerce bıçak kesiğine dayanabilirim, hıçkıra hıçkıra ağlarken izleyebilirim gülüşlerini
Ben o resmi tarif etmek için yeni kelimeler bulur bunu insanlara öğretebilirim yüzyıllarca sevgili
Tanrı nasıl verdi ki sana o gülüşleri
Hiç mi sevmedi ölüm meleğini
Ben gökyüzüne elleri boş döner
Yine de bölemezdim gözündeki sevinçleri