Gülebilsem... Şiiri - Süheyla Güney Avcı

Gülebilsem
Çocuk tadında gülebilsem ...
Çamurlu bir surat ardında çocukça kikirdesem..
Bakir duyguların sevdasında
Titrek heyecanların doğum sıcaklığında..
Havaya dokunsam, hiç dokunulmamış yüzün gibi..

Avuçlarıma dökülen ağız dolusu gülüşünün,
Tutsak masumiyetlerine utangaç anılar sığdırsam ..

Gülsem

Yine gülsem
Ve gülüşünden içeri usulca sızıp şehrinin fırtınasında kaybolsam...
Türkülerinle yılgın yüreklere haykırsam
Ömrümüzün kalanına sevişmeleri talan etsem.

Uykularının kıyısında günahkar şiirlere doysam...
Doysam...

Ölümlü kavgalar işlediğim yastık uçlarından
Her biri acıdan cevher rüyalardan uyansam

Metruk kalmasın diye dağlarına yansam,
Yansam !
Yeşilinde yunsam
Havasını nefesinin içinden nefesime çeksem!

Kawa olsam, dağlarına isyan diksem!
Yüreğinin tomurundan, gülüşüne açan baharlara sarsılsam!
Sarsılsam!
Yine yine sarılsam !
Dağlar kaçağı misali bir gözünden diğerine koşsam..

Koşsam!
Koşsam!
Etrafında soluksuz anlatsam tanrıçalardan dökülen aşkı,
Denizlerden gelen tanrıları!

Yıldızlar inse yere, bir bir inse!
Kimse vurmasa aşkı yüreğinden !
Kimse vurmasa gülüşü ömründen.....

Süheyla Güney Avcı