Gülebakan Sonbahar

Gülebakan sonbahar

bildiğimiz tek şey varsa yalnızlık
yalnız doğar yalnız ölür gideriz.
aşka bile tek kişiliktir deriz
yalnızlığın böylesini görmedim

bu yürek bitkini ben, ömür düş yitkini ben
yüz değil güle bakan, oy hasret yetkini ben
rüzgar suya şeklin çizer,döner zülüflerin çözer
gözlerine bulut yazma, ozan yüreciğim bizar
seyduna'ya bu da yeter

rakı yine suyu dumana boğdu.
gözlerim gözlerinde sarhoş oldu.
yüreğim harman gibi savruldu, sonbahardı.
gül ala dudağına uzanacaktım,
öyle bir elahar baktın ki;
dudaklarım kadeh gibi kırıldı, dudaklarım sonbahardı.

yürek oldum, doyamadım hasrete
hasret oldum, doyamadım beklime
rakı bastım aç öfkeme her gece
ben hasretin böylesine ölmedim

sen öyle bir deste kızıl gül gibi,
ateş kalacak, yanarak kanayacaksın.
ben cehenneme dönen bedenimi, bir başıma yatağa atıp
sonbaharın anasına avradına sarılacağım.