Güle Yakarış Şiiri - Barbaros Çelik

----------------------------------------
GÜLE YAKARIŞ

Bir sahteliğe ram olunca,
Kaybediyor tüm hisleri gönül,
Çevresini yapma çiçekler sarınca,
Sessizce çekiliyor ufuklardan gül.

Oysa adımladığımda gönül bahçemi,
Bir gül kokusu dolmalıydı ruhuma,
Turnamı olsaydım yada serçemi,
Bir bülbül olsaydım meftun daima.

Gülü seven dikenine katlanır,
Dikenlerin mihnet olmalıydı cana,
Sen akıttıkça kanımı,
Ben içmeliydim kana kana.

Bilirim sen güzelsin, hassassın,
Sunarsın güzelliğini kadir bilenlere,
Bir vefasızlık gördünmü kanarsın,
Uğramazsın uğramaz merhamet o yerlere.

Fakat gül sana muhtacım desem,
Hiçe saymazmısın zamanı mekanı,
Gözyaşlarımla ıslayıp yetim bahçemi inlesem,
Güldürmezmisin birgün hali perişanı.

Yeniden aç gönül bahçemde,
Bütün yapma çiçekler bahçemden gitsin,
Bir bahar inkilabı getir kalbimde,
Sensiz bu deli hazan bitsin.