Güle Vurgun Şiiri - Mustafa İmre

Ben bir gonca güle vurgun
Biçare öten bülbülüm
Boynum bükük kalbim suskun
Bir kor düştü yanar gönlüm

Dilime kilit vuruldu
"Seviyorum" diyemedim
Gönül hasretten yoruldu
Ben neyleyim bilemedim

Diyemezdim; yüreğinde
Bir yer ayır benim için,
Diyemem; o gözlerine
Dolsun nurlar benim için

Söyleyecek tek bir sözüm:
Sen bendesin ben sende,
Ağlasa da iki gözüm
Vazgeçemem senden yine

Ey al yüzlü gonca gülüm!
Sen gönlümün hilalisin
Sensiz ben,susuz bir çölüm
Sen ömrümün helâlisin...