Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
sayenizde güzel şiir okudum kaleminiz daim olsun.Saygılar.
Aruz vezninin her türlü özelliğini şiirnizde görmek mümkün. Akıcı ve anlamlı bir şiir. Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Sevgiler yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
Muhteva ve biçim yönünden ahenk içinde güzel, anlamlı şiir. Beğeniyle okudum. Tebrikler.
Daldan dala deli divane gezen bir kuşum ben.
Bülbülü ah-û zara salan, güle sitemim var.
Sevdanın rüzgarıyla esmişim,savrulmuşum ben.
Mecnunu aşk için gezdiren, çöle sitemim var.
__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__
Kötü dünya bir kez olsun dönmedi sevenlere.
Böyle sevgi sebep oldu kalemde sitemlere.
Zalim felek türlü oyun oynadı keremlere.
Aslısına yandı,kavruldu, küle sitemim var
__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__
Yeni nesiller değişti,düzen bozuldu artık.
Küçükler,büyük saymıyor,saygı azaldı artık.
Boşanmak moda oldu, evlilik kısaldı artık.
Yuva yıkıp, ocak söndüren dile sitemim var.
__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__^__
Zafer der yüce mevlamın yolundan hiç çıkmadım.
Hep o yolda yürüyorum,yürümekten bıkmadım.
Ezanıma sus dediler, ben çanları yıkmadım.
Bu yüzden kilisede çalan, zile sitemim var.
MÜKEMMEL BİR ŞİİR. YAZAN YÜREĞİNİ KUTLUYORUM ÜSTADIM. SAYGILAR...
Daldan dala deli divane gezen bir kuşum ben.
Bülbülü ah-û zara salan, güle sitemim var.
Sevdanın rüzgarıyla esmişim,savrulmuşum ben.
Mecnunu aşk için gezdiren, çöle sitemim var.
mükemmel bir anlatım,,tebrikler dost,,
orta kıtadakı son mısra acizane yani bence olmuş bi mısra selam kardeş
Sevgili Zafer tebrikler....Günümüzde evliliklerin kısa olmasının sebeblerinden birtanesi örf ve ananelerimizden ayrılıp bar evliliklerine değer vermemizdendir.....Saygılarımla
kalemine yüreğine sağlık Kutlarım
Zafer der yüce mevlamın yolundan hiç çıkmadım.
Hep o yolda yürüyorum,yürümekten bıkmadım.
Ezanıma sus dediler, ben çanları yıkmadım.
Bu yüzden kilisede çalan, zile sitemim var.
DİNLER DOĞUŞTAN ÇOCUĞUN KADERİDİR ....SAYGI DUYMAMIZ LAZIM.....SELAMLARIMLA
Bu yolda yürümeye devam. Tebrikler genç arkadaş.
Bu şiir ile ilgili 41 tane yorum bulunmakta