Güle Özlem Şiiri - Ali Özkanlı

Kâinatın özüyle bezenmiş
Gülle yıkanan yürekler
Gül’e olan sevgiyle aşka gelen
Misk kokularla yüklü ruhlar
Cananına özlemle hicret eden gönüller
Yılların hasretiyle yanıp tutuşmaktadır

Muhabbet tezgâhında aşkı dokuyan
Yüreklere nakış nakış sevdayı işleyen
Canlara nurunu yayan erenler
Seherde zikre durmakta
Mevlâna ve Şems
Dilsiz ve dudaksız olarak konuşmaktadır

Güldestesi taşıyarak Muhabbetullaha
Aşk çilesi çekerek Habibullah’a sevdalı nazenin çiçekler
Güldamlası olup çağlayanlar gibi yüreğimize akan
Gül kokusuyla bezenmiş bin bir çeşit ve kokudaki goncalar
Gülistanda zikre duran şu canım güller
Hakk dostlarının vuslat heyecanıyla yârine koşmaktadır

Kargülü sevdasıyla gönlümüzü yakanlar
Gül kokulu sevdalara âşık, Kalbi nur ile dolanlar
Baharca kokarak dupduru sevgiyle bakanlar
Gül aşkıyla kavrulmuş Sultan yürekler
Gönüllere can sunan Afet gönüller
Yürekteki aşk yolcuları kendinden geçerek coşmaktadır

Gül dalından yapılan, gül mürekkebi çekilen kalemlerle
Yüreklere mutluluk resmini çizen diri gönüller
Gül cemresini yüreğine düşüren
Çorak gönülleri fetheden
Gül kokulu sevdalarla bezenmiş Sultanlar
Boynunu bükerek nice dağlar aşmaktadır

Muhabbetten yoksun kalınca gönüllerimiz
Gül kokusuna hasret kaldı
Baharı bekleyen düşlerimiz
Hazan besteledi yıllardır
Yüreğimize efil efil esen aşk rüzgârları
Seherde muştular sunarak yazmaktadır

Ozanlar ve Edipler sevdasını nakşedince satırlara
Yüreğimize esen tatlı meltemler yetti
Halil İbrahim bereketli Sakarya ırmakları coşunca
İnci tanesi dizelerle gönlümüz bayram etti
Aşkın Coğrafyasından çıkan ışıklarla
Gül tomurcukları baharda kıyama kalkınca
Yürek güzelliklerini satırlarından okuduk ağlayarak
Onlar ki yetişecek fidanlar için toprağı kazmaktadır

Gülümüzü ölçülerimize mihenk
Hayatımıza ahenk, hayallerimize renk yapamadık
Müjdeli şafakların sevdasıyla
Hülyalarımız yanıp tutuşsa da
Hayatımıza umut ışığı olamadı
Gölgelerimiz hep karanlıkta kaldı
Gül’den çıkan kutlu ve mutlu ışıklar
Yüreğimize şimşek olup çakmaktadır

Batan güneşlerin arkasından donakaldık
Topraklarımıza rahmet bulutları gelmez oldu
Gül’süz hayatla ufuklarımıza karanlık düşüyor
Hakikat denizine yelken açan sevda akıncıları
Hüzünle hicret ettiler yurtlarına
Gönüller çağlayan olup yârine akmaktadır

Gönül pencerelerimiz kapandı
Gerçekleri göremez olduk
Umutsuzluk, hüzün ve çileler
Gözyaşlarımızda çiçek olup açtı
Bahar dalında sevda açan çiçeklerimiz sarardı
Kardelenlerimiz boynu bükük kaldı
Vuslat kervanını kaybeden hayallerimiz karardı
Gül kokusunu alamayan gönüllerimiz iflas etti
Elmasla taçlanacak yüreklerimiz kömüre dönüştü
Kanadı kırık sevdalarımız umudunu kaybetti
Özlemler artık gönülleri yakmaktadır

Ertelenmiş hayalleri
İpe çekilmiş idealleri
Âşina olduğumuz melalleri
Aşk iklimine erdirmek için Gül’e çok muhtacız
Dalları kırılmış, karanlıklara sarılmış
Umutları yorulmuş, yollarına tuzaklar kurulmuş sevda iklimine
Aşkı getirmeye mecbur ve de mahkûmuz
Çünkü Gül yüzlü Nebi bizlere bakmaktadır

Gül
Hakkın nefesi
Kâinatın bestesi
İlahi vahyin sesi
En güzel ahlâk âbidesidir…

Gül
En anlamlı mesaj
Gönülleri mest eden mektup
Yüreklere nakış nakış işlenen ayettir…

Gül
Mühürdür, imzadır
Seherde gönüllere ılık bir esinti
Yüzümüze konan tatlı bir tebessümdür…

Gül
Güzelliktir, coşkudur
Gizemdir, sevinçtir
Muştudur ve de aşktır…

Gül
Rengini şehitlerimizin kanından
Kokusunu mübarek tenden aldığı için
Çiçeklerin Sultanı olmuştur
Efendimizi remz ettiği için güllere vurgunuz…

Gül’ün sevdasına kapılanlar
Kalplerinin hafî tepelerinde
Ahfâ zirvelerinde sancak açmışlar

Gülistanda açan güller hürmetiyle
Şerifler, Seyyidler ve Sultanlar
Sahabe ve tabiin yolunda nurlar saçmışlar

Yunus Emre, Hacı Bektaşi Veli, Aziz Mahmud Hüdai
Şeyh Hamid-i Veli himmetiyle Hulûsi kalpler
Zerre dahi olsa şüphelerden kaçmışlar

“Muhabbetten Muhammed oldu hâsıl
Muhammedsiz muhabbetten ne hâsıl” sırrıyla
Bu kutlu davanın gönül erleri
Muhabbet tezgâhında sevgi alıp sevgi satmışlar

Güllere vurgun bir sevda yolcusuyuz
Kâinatın Solmayan Gül’ünün aşkına
Gönlü Gülşen olanlara meftunuz…

24. 01. 2008