Güle Meşk Şiiri - Rulaş Karakuş

yaşam tecritteydi
ömürse ayak bileklerinden prangalı…
ve bir sabah
bir sabah, yitirdi öz suyunu alın çatımın seyrek çizgileri.
darağacında güllerim kaldı
kurudu amansız göğün altı.

şafak rüsva etmedi bilirim, etmez.
sökün eyledi pulattan esrik bir sevda dizlerime
yağdı galaksiden bir top yıldız
sevgilinin nar dolu boynuna uzanırcasına…

velhasıl;
ömür
gül sakında Siryam…