Güle meftun güle sevdalı

Ben bir bülbülüm güle meftûn güle sevdalı,
Bu sevda yakar yüreğimi kanatır yaralarımı,
Dikenleri batar kalbime ağlatır zârı zârı,
Mestâne güzelliği döndürür başımı..
Kâh durgun eder beni kâh dalgalı,
Dağlar yüreğimi bu gönül ne yapmalı?
Aşkından divâne olup dağlara mı çıkmalı?
Yandım dedikçe bakar yüzüme nazlı nazlı..

Destansı hâli kavurur benliğimi,
Aşka getirir unuturum kendimi,
Arz ı endâmı alır savurur beni,
Seher yeli gibi ferahlandırır sînemi..
Güzelliğiyle mest eder yüreğimi,
Yoluna sermek isterim tüm servetimi,
Doldurur kalbime neşeyi sevinci,
Sanki şu âlemin seyir defteri..

Bir bakınca ömrümü veresim gelir,
Bu gül ne kadar güzel ne kadar nâzendedir..
Aşkından yanıp bitesim gelir,
Huzurun mutluluğun gerçek adresidir..
Sevdanın estiği tatlı bir meltemdir
Güzelliği muhteşemden de ötedir
Bilmem ki daha başka ne söylenir?
Gül şu kâinatın biricik özetidir..

Ey gül! Bazen lâl olurum sadece sana bakarım
Kendimden geçerim seyre dalarım
Yeter ki iste benden bu canı sana sunarım
Sen kalbimdeyken bile hasret olur yağarım..
Kâh ikliminde cennetin kıyısında yaşarım,
Kâh ulaşamam gurbetinde âvare dolaşırım,
Özlem vuslatı getirecek mi diye bakarım
Sevdani içime atar atar ağlarım..

Ey gül! Sen aşksın, gözyaşısın,
Şu kalbime ilmek ilmek nakışsın
Mis kokunla ruhuma eşsiz bir gıdasın
Sen canımın içinde cansın ab ı hayatsın..
Dünyadaki bütün çiçeklerin en hasısın,
Ne kadar zarif ne kadar duru ve arı’sın,
Bütün alemler senin için yansın!
Ey gözümün, gönlümün nuru! Sen iki cihanın da biricik sultanısın!..