Gule (kendini unutma)

GULE

Bir köz düşürdün bağrıma
Yaramı dağlayıp gittin
Dostluğu koydun arama
Dilimi bağlayıp gittin
Dostluğu koydun arama
Elimi bağlayıp gittin

Su bakışlı duru gule
Yağmurlardan arı gule
Bir göz vurup dönüp gitme
Koyma beni yarı gule

Su esmeri duru gule
Gül çiğinden arı gule
Bir göz vurup dönüp gitme
Koyma beni yarı gule
Bir göz vurup dönüp gittin
Koydun beni dara gule

Yolun açık olsun be gule
Yürekleri gömelim küle
Gözlerin gelse de dile
Dost diyelim bile bile

GULE

Ömrün ta çocukluğundan vurulmuştu
ve hiç bir büyümüşlük seni bu vurgundan kurtaramamıştı
gözlerinin karası bakışlarının karanlığı
yatılıdan kalmıştı
ve nerdeyse akının yarısını çalmıştı
kuyudan bakıyordun
ah ömrüm coğrafyası gibi yanan gule
ah yaralı serçenin ürkek duruşu
göz ucuyla vurup gittin ya
gayrı yaşamı bana dar ettin
bırakmaz peşimi öykün
yakılan türkün
korku yangındır
kendini unutma...