Güle kaside Şiiri - Şahende Cebesoy

Goncan gülümser oldu bayram eder vatanın
Yaprağına ışığı düştü söken tanın

Kokun öyle yayıldı ki bir ey gül bilsen
Uykusunu bölüyor derin uykuda yatanın

Yaprakların ipek gibi dokunuyor ellere
Bülbülü aşık etti kendine kadife gibi canın

Sana bakan göz senden ayırabilirse bakışını
Güzellikte anlamıyor derim seni sevip cayanın

Seher yeline karışıp Anadolu/nun
Misk gibi kokunla sarhoş oldu Balkan/ın

Mısır saraylarında ihtiras ateşi oldun
Yusuf/a kara sevdalı olan Züleyha/ın

Bakıp bakıp sana sevdalandı bülbül gibi
Lale sümbül gibi çiçekleri cihanın

Günahını sırtına yükledin biliyormusun
Aşk uğruna tacından tahtından ettiğin sultanın

Ey gül alma bülbülden intizar alma
Hesabı sorulur bir gün intizarın

Her dem bahar sürülmez ömürde
Zemheri gizlidir ardında sonbaharın