Güle Güle Yavrum Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Tamamen siyasi ikbal, hırs ve menfaat için öz vatanlarında terörist ilan edilen, ötekileştirilen, halkın gözünde şeytanlaştırılan, hapse atılan, işkence gören, açlığa ve yokluğa terkedilen masum ve mağdur yüzbinlerce insanın uğradıkları korkunç bir zulümden kaçarken nehirlerde, denizlerde boğulan aileleri ve çocukları için yazılmıştır. Bu şiirin yazıldığı 22 Kasım 2017 tarihinde koğuşumuza gelen gazetelerden birinde, Yunanistan’a kaçarken bindikleri botun batması sonucu boğulan anne, baba ve üçü çocuk olmak üzere beş kişilik bir ailenin haberini okumuştuk. O gün koğuşumuz adeta bir ölüm sessizliğine büründü.Kimsenin ağzını bıçak açmadı.Onlar suda, biz ise yakıcı bir acıda boğulmuştuk. Bu haberde küçük bir resim vardı.Deniz kenarında, bir askerin kucağında, minik kolları aşağı sarkmış ve derin bir uykuya dalmış gibi görünen melek yüzlü bir çocuk duruyordu. Bu kupürü koğuşumuzda kalan bir polis, komiser Enver Bey alıp sakladı.Ben de o gün bu şiiri yazdım.Enver Bey aylar sonra tahliye edildiğinde kendisinden o kupürü istedim ve bu şiirin yazıldığı deftere, şiirin yanına yapıştırdım. Sonraları ne çocuklar ne gençler ne aileler Ege’de, Meriç’te boğuldu.Ancak bu ülkenin insanlarında en ufak bir üzüntü bir pişmanlık sâdır olmadı.Bilakis yürekleri soğudu, vicdana ve insanlığa sığmayacak laflar ettiler. O sabi ve ailesi gibi nicelerini deniz değil bir milletin cehaleti, kini ve nefreti öldürdü ve öldürmeye devam ediyor. Eğer birgün bu milletin başına çok büyük bir felaket gelirse kimse neden diye sormasın ve çok da uzağa bakmasın.Bu ve benzeri resimler cevabını verecektir.