Güle Güle İstanbul Şiiri - Fatma Saylak

Senin şehrinin güneşi,
Koşuştururken hayatın sokaklarında
Ne güzeldi.
Çelik zincirlerle bağlanan yüreğimin
Esirliği bağrında ne kadar sürecekti.

Düşüncelerim yorgun,
Alışkanlıklarım artık sıkıyor.
Her güne bir umutsuzluk sığdırmak
Kolay gibi görünen zor olan şey
Her gün peşinden koştuğum
Güneşin batışı artık yüreğimi ısıtmıyor
Gidiyorum benim olmayan şehirlere İstanbul!

Yarım bıraktığım bütün hayaller
Bir türlü büyüyemediğim
Aynı yaşta kalmanın büyük riski
Şimdi yirmi iki yaşındayım nüfuz cüzdanında
Aslında gerçeği kimse bilmiyor İstanbul,
Geçekte ben hiç doğmamışım bu dünyada.

Varla yok arasnda
Görünmeyen bir bedeni taşıyorum
Herkes seni tanıyor İstanbul
Bense bir kaldırım kenarında
Başımı ellerim arasına alıp
Gözyaşları akmayan şehirler düşlüyorum.

Korkuyorum gündüz vakitleri de
Geceler soğuk almış hasta ve yatakta
Eminönünde bir yağmur damlasında ıslanmak
Ya da boğaz içinde
Ne kadar güzel olurdu
Ölmeseydim bugün...