Güle güle güzel insan Şiiri - Ali Faik Bak

Bugün hastaneye seni ziyarete geldim,
Yoğun bakımda olduğunu söylediler.
Şöyle dünya gözüyle göreyim istedim.
“Neyi oluyorsun…” diye sordular kapıda.
Sustum… O an ne diyeceğimi bilemedim.
Yakının olmadığım için görüştürmediler.
Kim bilebilir ki, kimin kime daha yakın olduğunu.
Bilemediler kardeşten daha kardeş olduğumuzu.
Anlayamadılar dostun dostuna duyduğu sevgiyi.
Elinde olsaydı, bütün kapıları açardın biliyorum.
“Gel Faik hoca… Gel kardeşim…” derdin.
Dua isterdin, her zaman ettiğimi bildiğin halde.
Sen öfkeme hayrandın, bende senin sükûnetine.
“Hep böyle kal" derdin. "Sakın değişme…”
Bense senin gibi olmak isterdim, halim, selim.
Soracaklar; “Hakkınızı helal ediyor musunuz?”
Kim dava edecek, haksızlık nedir bilmeyene.
Dürüstlüğün, kibarlığın ve nezaketin efendisine.
Rabbimin ismi gibi Kemal sahibi saydığına.
Biliyorum, ecel mukadderdir, tagayyür etmez.
Biraz daha diyordum, birlikte yol alalım.
Senden öğrenecek çok şeyim vardı ağabey.
Sessizce yaşadın bu kadar gürültüye inat.
Ve de sessizce ayrılıp gittin aramızdan.
Güle güle güzel insan, değerli ağabeyim.
Yolun açık, vuslatın mübarek olsun.