O gece sabah nasıl olacak derken geç saatlere kadar bekledim günün ışımasını. Seninle ayrı mekanlarda olsa da aynı şehrin gecesinde uyuyorduk bu gece. Senin soluduğun havayı bende soluyordum senin de gecelerin sıcak bayıltan İstanbul geceleriydi bu gece.
Sabah olmaz derken yavaş yavaş lacivert gece yerini aydınlık sabahlara bıraktı, ve koşar adım sana geldim, ordaydın bana bakıyordun beni bekliyordun,ben eksik olan yarıma koşuyor sen eksik olan yarını bekliyordun.
Allahım bu senmiydin bu benim yarımmıydı bu benim yüreyimmiydi bana bakan? koşmak sarılmak delicesine bağırmak geldi içimden çünkü bu hasret ancak böyle patlayabilirdi yüreyimin buz tutmuş volkanlarında.
Ellerimizi tuttuk gözlerimiz daldı birbirine bir uzun öpüş ve sıcacık sendin deli sevdalı erkek yüreğiyle beni kollarıyla saran. Bir an da her şey durdu bütün yaşamlar soluksuz kaldı ve yaşama hakkı sadece bize tanındı.
Ada vapuru ilk defa o seferde yandan çarklı değildi. Sevgimizle doluydu her yeri ve bir kuğu gibi süzüldü gitti marmaranın mavi derin sularında. Yüzyıllar öncesinde padişaha sunulan gözdeler gibi nazlı nazlı süzüldü.
Hayat buydu sevmek buydu işte, sen yanımda elim elinde, prens adaları aşkı tanıyordu sevdayı yaşıyorlardı bu sıcak ağustos gününde.
Ben mutlumuydum bilemiyorum, çünkü mutluluk bu olamazdı. Evet ben ölmüştüm ve cennetin en üst makamından bakıyordum yaradanın yarattığı özel ve sevgili kulları için inşa ettiği cennete. bu yaşamak olamazdı ki yaşam bu kadar güzel olamamıştı şimdiye kadar.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
