Güle Güle Babaanne Şiiri - Bünyamin Özde ...

Güle güle babaanne
Geldiğin yere döndün işte
Güle güle.

Değil mi, Talakacı'nın ardından
Göçüp gitmemiş miydin dünyadan
Hiçbir ev, hiçbir oda, hiçbir köşe
Gayri barındırmıyordu seni koynunda
Ekmek, ekmek değil; su, su değil
Uyumak işkenceydi uyanmak işkence
Söz ne, susmak ne, her şey boş
Güle güle babaanne
Güle güle.

Nasıl tık tık atar o kalpceğizin
Her yerin ölmüş de yalnız o, yaşar nasıl
Demek doksan yıl çokmuş bir insana
Ölümün adı kurtuluşmuş demek
Ne sen yoksun babaanne
Ne biz varız
Güle güle.

/Haydi tık tık çalışan saatcik
Dur dur artık
Haydi cik cik öten serçecik
Uç uç artık/

Affet bizi babaanne
Vadenden önce öldürdük seni
Sende sonumuzu çakmadan
Gülle güle babaanne
Güle güle.

Sendin
Ağrıyan başlarımızı bismillahla ovalayan
Sendin
İncik ayaklarımıza karasakız yapıştıran
Sendin
Tükrükleyip okuyup üfleyip dermaları çizen
Sendin
Gayret eken tarlalara
Sabırla büyüten başakları
Üleştiren ırgatlara

Sendin evet sendin
Oğlum deyip kızım deyip çoğaltan
Altı kız dört erkek doğuran
Yiğitana Kürtana Zaheyana
Erini evin direği yapan
Taştan sert erkekten cesur
Yonca kirpikli ataana
Sendin evet sendin.

Hatırlıyor musun babaanne
Bir serçe...
Küçücük bir serçe tutmuştum
Takılmıştı pençeciği ökselere
Çığlık çığlığa çırpınıyordu hani
Bir pençecik bir tüycükdü
Yoktu evet yoktu gövdesi
Ve ANNEKUŞ çevremizde
Çırpınıyordu

/Bu nedir ki babaanne
Bu nedir ki
Şimdi ölümde şahdamar olursun
Yıldızlar gökler dünya nedir ki/

Hatırlarıyorum o serçe kuşu babaanne
Ve ben hep seni hatırlıyorum
Ellerini hatırlıyorum
Tutan bırakmayan nasıl ellerini
Bu, kalp mi akıl mı ruh mu beden mi
ELLERİN KÖK babaanne ellerin âtî
İşte onlar babaanne
İşte onlar ebedi.

Kartal köylü kadın güle güle
Güneşin kızı güle güle
Ayın gelini güle güle
Dünyanın sonu
Cennetin işareti
Toprak ana
Sarı buğday
Havva ana
Güle güle...