Güle Güle Anne Şiiri - Ömer Faruk İlhan

Gözlerini açıp 'su' demişti
Her şey ne de çabuk gelişiyordu
Doktorun 'ne isterse verin' dediği ana kadar
Doğrusu hiç düşünmemiştim
Sonsuzluk alemine bu kadar çabuk yelken açacağını
Kulağına eğilip 'beni duyuyor musun anne'
'Duyuyorsan gözünü aç-kapat' demiştim
Ve altmışdokuz sene ölümsüzcesine dünyaya bakan göz
Son kez bir daha açılıp kapanmıştı.
Hızlanmıştı Yasinler, Tevhidler, Şehadetler
Hem gözler yaşlı, hem gönüller hüzünlüydü
Bir yolcu gönderiyorduk, bir misafir uğurluyorduk adeta
Her şey tamamdı.
Bavulunu, valizini eline almamıştı ama
O beyaz örtünün içindeydi her şey.
Karşılayacaklar var mıydı orada?
Buradan göz yaşları içinde 'güle güle git' demesi kolaydı
Bir 'hoşgeldin' diyen çıkacak mıydı?
O beyaz örtünün içindeydi her şey.
Bakın bakın gözlerini yine açtı!
Galiba bu sondu
Herkesi bir daha süzdü, etrafa bir daha baktı
Ve bir şeyler söylüyordu belli
Ama kimseler duyamıyordu söylenenleri
Ve son bir tebessüm
Ve el sallamıştı
'Hoşçakalın' der gibiydi o nurlu yüz
Son kez kapanmıştı gözler artık
Son kez öpmüştüm o nurlu yüzden
O beyaz örtünün içinde taze gelinler kadar güzel ve nurluydun
Sana hoşgeldin diyenler çıkacak belli
O beyaz örtünün içindeydi her şey
Güle güle anne

08 Temmuz 2004