Güle Güle Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Balıkesire tayin olarak okulumuzdan ayrılan
Edebiyat öğretmeni Bedia NARLI kardeşime armağan

Bir hoca hanım vardı okulumuzda,
Gülünce, rahatlatırdı sizleri
Bir kardeş gibi, bir abla gibi.
Öğrencileri de etrafını sarardı
Teneffüslerde,
Demek ki onlar da severlermiş.

Kâğıda bir çizgi çizip nasıl?
Diye yanına varsanız,
Çok güzel olduğunu söyler, ve
Sizi, doğru çizmeye teşvik ederdi.
Bir yazı yazsanız sizi, yazar;
Basit bir dörtlük yazsanız,
Yine sizi, şair ilan ederdi.
Hemde tebriklere boğarak...

Balıkesir’liymiş garibim Maraş gelini
Ama yerlisi olmuştu iyiliğiyle.
Kader bu, işte ayrılıyor Maraş’tan
Kendi de üzgün.
Hemde gözler buğulu,
Bazanda yaşlı.
Tek gelmişti Maraş’a, ama tek gitmiyor.
Yanında çocukları var,
Birde iç güveyisi oldu
“Bizim Mêemet Bey”i var.
Bu okuldan nice arkadaşlar gitti
Hepsinin ayrılığına katlandık öyle,
Sizinde ayrılığınıza katlanacağız,
Hoca hanım...
Bu işte bir hîle olduğunu
Düşünmek istemiyoruz.
Değil mi Hoca hanım? ..
Güle güle gidin...
Uğurlar ola, uğurlu ola...
Tekrar görüşmek istiyoruz,
Hayırlı sebeplerle diyoruz
Hoca hanım.
Güle güle...
24.Ekim.2001