İnsan insana yükümüş meğer,
Ben gönlümü yüklemişim boş yere.
Bir kelam eder, dağları deler sandım,
Meğer suskunlukmuş her hece.
Zahmet ettim,
Ellerimle büyüttüğüm sevdaya,
Gözlerimle beklediğim yollara,
Bir adım gelir diye umutla…
Ama ne gelir, ne kalır geride,
İnsana sevda yüktür nihayetinde.
Ben zahmetni ettim kendime,
gelmesen de olur git güle güle.
Kayıt Tarihi : 9.1.2025 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!