Güle Güle... Şiiri - Bülent Albayrak

Yaşadığı şehri,
Sessiz ve sedasız terk eden arkadaş,
Nereye? Dur bir dakika.
Vedalaşmadan, usulca çekip gitmek var mı?
Her şeyini sığdırdığın valizden,
Başka bir şeyin kalmadı mı? Bu şehirde.
Arkadaşların, anıların, hüzünlerin ve kahkahaların.
Dur bir dakika,Oturalım, konuşalım ve vedalaşalım.
Otobüs terminali kaçmıyor.
12.30 otobüsü varsın kaçsın,17.30’a yetişirsin.
Bir sofra kuralım,
Zeytinyağlı enginar, beyaz peynir ve sigara böreği.
Ve yaş üzümün beyazı,
Saime Sinan’la kulaklarımızın pasını silelim.
Yıldızlı gecelerdeki haşmeti dinleyelim.
Ve bir ihtimal daha var, o da ölmekmi? diyelim
Arkasından ızgara levleği söyleyelim.
Beraberce terminale gidelim.
Tavşan kanı demli birer, çay içelim.
Ve çöpü karıştıran kedilere,
Tavuk döner söyleyelim.
Arkasından helalleşelim.
Yıllarca yaşadığın şehirden,
Bir yabancı gibi gidersin.
Gittiğin yere ulaşınca, haber verirsin.
Umarım bundan sonra gülersin.
Güle güle arkadaşım; Güle güle…