Güle durmuştum Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ahh koynumda beslediğim
sevgilerle belediğim
ninnilerle uyuttuğum
uyan
artık vaktidir

sözünü tut serpil çoğal
oğul ver
kızların da olsun
ay yüzlü

güle dursun
senden bir gülüş kalsın
şu çapaklı dünyaya

gözü kör mü ne dünyanın
sana nasıl düşkün olduğumu görmez mi
üstüne titrediğimi
bilmez mi ne adaklarla dünyaya geldiğini

ahh umut
düştüm eline ayağına
ne yap yap
bir an evvel
eş bul kendine döl tut

gecemde ay'dın
avuçlarımda güneş
el ele tüm evreni kucaklayıp ısıtacaktık

arkamdan bir tef çalmadığın kaldı her yola çıktığımda
sözün vardı sözümüz
sevgiyi birlikte el ele çoğaltacaktık
büyütüp

önce kocaman ağaçlar
sonra orman orman salacaktık kök
vaktidir artık

unut deme bana
kalsa yeter cılız bir ışık
tuttunurum ona
vaz geçmem
vaz geçmem sana tutunmaktan

ahh sıcacık koynumda beslediğim
en halis sütümle
sevgiyle emzirdiğim
üzerine titrediğim
söndürme fenerimi
pil bitiyor

soldurma
şu kışın ayazında bile güle durmuştum
vermiştim goncalar
açacaktı az güneşle
belki pembe pembe
umut umut
çiçekler açacaktım

çok değil
biraz ışık

artık
göster gülen yüzünü
cayma sözünden
karış çoluk çocuğa vaktidir

döl tut
çocuk sevmeyi özledim
ahh umut

10/Aralık/2012/Pazartesi/Bodrum