Güle Dilekname Şiiri - Gönülden Damlalar

Ayrılıktan çıkar yüce dağlara
Mecnun olan çöllere iner ey gül !
Lalezârı arar uçar bağlara
Bülbül seni candan sever ey gül !

Has bahçelerde rengarenk açarsın
Türlü türlü kokuları saçarsın
Bülbül senden,sen bülbülden nâçarsın
Bülbül derdi seninle diner ey gül !

Hep aşıklar senden alır ilhamı
Dağıtırlar bütün kederi gamı
Sevda derviş eder garip adamı
O bahçede bize de yer ver ey gül…

Beyaz gül hep zikreder lisanıyla
Bülbül ona sevdalıdır canıyla
Al gül olur, aşık bülbül kanıyla
Dikeni ondan çekiver ey gül !

Bülbül aşkın kor ateşiyle yanar
Gece gündüz senin adını anar
Dünyaları dolaşır sana konar
Üzme onu da,meşk ediver ey gül !

Nağmeleri her yerlerden dinlensin
Şiirleri dilden dile söylensin
Yorgun bülbül gül dalında eylensin
Sevdaları yaşa beraber ey gül !

Namın duyulur ezelden ebede
Bülbül seni hep yanında hissede
Mukaddes rumuz oldun Muhammed’e
Sonunda cennete giriver ey gül !