Güle Derdim Diye Şiiri - Özgür Doğa

karganın güldüğü acımın güle döndüğüdür

yüreğimin
hükmünü yitirdiği
ismimin
lanetlendiği
küfre çalındığı

gür bir gövdenin
hür kılınamadığı

yeşil kusulan acı bağrımın yandığıdır

hınçla gecenin
karartıldığı
yıkanan sesin
solan gül
-ne varsa-
kuşun ağrıdan geldiği
suyun acıdan
-ey yar

sözümün kar etmediği yaşımın ömrümü tutuşturduğudur

yüreğimin kalkıştığı
eksik yanlarının
zamana ve kana
gözlerinde teslim olduğu

seni inkar ettiğimdir yüzünü parçaladığımdır

rahminin infilak ettiği
yüreğimin sokağa sıçradığı
aç susuz
-olmasaydık suskun-

abayı yakıp kül ettiğimdir dervişimi infaz ettiğimdir

güle
derdim
diye
külde
senim
karıştığımızdır