Baktıkça dalına, yaprağına
Hak verir oldum
Bülbülün gözyaşına
Bu ne güzellik Allahım
Neleri görüyorum
Şu ince nakışta
Neler hissediyorum böyle
Neden tüylerim ayakta
Bülbül az bile ağlamış
Tüm gözyaşlarım
Aksa da azdır sana
Kayıt Tarihi : 6.6.2006 16:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Akşamın alaca karanlığıydı. Gülleri sularken sevdim onları, kokladım, öptüm, ağladım, ne kadar güzelsiniz, sizi seviyorum dedim. Allah'a yalvardım, bu güzellikleri insanların mahvetmesine izin verme diye.
GÜL DAĞı
Gül dağından baktım,şu düz ovaya,
Toprağı gül olmuş,taşı gül olmuş.
Dört değil,beş mevsim gelmiş buraya,
Yazları gül olmuş,kışı gül olmuş.
Ufkundan gül doğar,yine gül batar,
Ruzgarı gül eser,hava gül kokar,
Göklerden gül yağar,gül suyu akar,
Yağmuru gül olmuş,yaşı gül olmuş.
Gül fidesi eken,güller biçiyor,
Gül yanan gönlde,güller pişiyor,
Acıkan gül yiyor,güller içiyor,
Ekmeği gül olmuş,aşı gül olmuş.
Güllere sarılmış,otlar ağaçlar,
Güllerle bezenmiş,düzler,yamaçlar,
Güllerle süslenmiş,o gül anaçlar,
Gözleri gül olmuş,kaşı gül olmuş.
Gül dkene güler,dikende güle,
Naz etmiyor artık,güller bülbüle,
Gül alır,gül satar güzel güzele,
Caddeler gül olmuş,çarşı gül olmuş.
Güle âşik olup gönül verenin,
Gül ellerle,gül destesi derenin,
Yedi tepe aşıp,dosta erenin,
Ayağı gül olmuş,başı gül olmuş.
Yaralı kalbimi,gülle saranın,
Kokuları güldür yârin,yârânın,
Gül ovadan,gül dağına varanın,
İçlari gül olmuş,dışı gül olmuş.
14.02.1998l
Mustafa Yaralı
TÜM YORUMLAR (1)