Gülê Şiiri - Beşir Çitak

Bir rüzgar esti, dağ kokusu savruldu yüzüme
Acemice gelmiş, çiçek açmayı unutmuş bir bahar
Ve korkak bir zamana haps olmuş saatler
Sen düşersin aklıma sen, gönlümün davetsiz misafiri
Kızıl saçlı bir hasret dem tutar gözlerimde
Firariyim aman vermez, bildiğim tüm yollar tutuklu
Gece olur ateş yakarım, alevi parıldar alnımda
Birden büyür yanlızlığım, birden bire üşürüm
Hasretin buz kesmiş bir ceset gibi çırılçıplak
Uzanıp kıvrılır koynuma, sessiz sessiz ağlarım GÜLÊ

Bir uçurum çiçeğine uzanır ellerim, ürkek ve nazlı
Dağ yamacına yaslanırım, gözlerimde uzak düşler
Bir kaç damla yaş süzülür yanaklarıma usulca
Kulaklarımda ezgisini kaybetmiş bir türkü
Ve şairini öldürmüş şiir gibi gaddar bir özlem
İşte şuramda, tamda göğsümün ortasında
Elleri kan içinde, gözleri bıçak gibi keskin
Haince vurur yüreğimi, en masum yerinden
Gözlerimde gömülen, mezarlık dolusu umut var
Hasretinle tutuşarak, alev alev yanarım GÜLÊ

Hangi yana baksam, bitmek bilmeyen bir yanlızlık
Hangi yana dönsem, yüzüme vurulan kimsesizlik
Bilsen ki ne yangınlar, ne cehennemler yaşadım
Kısacık bir ömrün, en uzun çaresizliğini gördüm
Vuruldum, kanadım, ölümlerden döndüm
Bir umut için, bin parçaya böldüm yüreğimi
Seni düşünürüm, gecenin saçlarını okşarken
Ve sabahı selamlarken bir çocuk bakışıyla
Yorgun bir savaşçı gibiyim, kavgaya gücüm yok
Sensizlik vurur beni, azar azar ölürüm GÜLÊ