gülüşü bile bir küçük kızın
en eğlenceli yerinde oyununun
eritirken en katı kalpleri
büyüdük ve soğuttuk
sürüp giden hayat oyununda
hınzırca gülerken
en yumuşak yürekleri bile
hayatı yaşamak,
oyun derken yaptıklarımıza
belki daha samimiydi
oyun diye yaşarken hayatı
kırdığımızda kapleri
en derininden
bizi severken dahi
mızıkçılık yapmak istiyorum
oynamıyorum artık demek
sonrada çekip gitmek
arkama bile bakmadan
kalmasa da dönülecek bir yuva
ayağımızın altında belkide
döneceğimiz son kucak
oynamıyorum artık yeter
ben bu acı oyunu
ister deli ister divane
isterse kör aşık
ne derseniz deyin siz
yoksa o gülüşler
bir daha görebileceğimiz
bir yaramaz küçük kızın
...
oyunuzda da sizin olsun
hayat dediğiniz oyununuzda
Kayıt Tarihi : 26.7.2005 12:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!