Gelişini hatırlıyorum,sanki dün gibi,
Bizlere ilk bakışını,tanışmamızı.
Ben ' Muammer Güldüren,'
Ardından gülüşmelerimizi.
İlk günde sevdirmiştin bize kendini.
Nasıl da eğitmiştin hepimizi,
Hem de ne zorluklarla.
Azıcık sertleştiğini de bilirim,
Hani ders çalışmadığımızda.
Bakışın içimizi ısıtırdı,
Yufkaydı yüreğin.
Okuyun adam olun derdin.
Yolundan gittim okudum.
Sayende öğretmen oldum,
Senden aldım da ilham.
Çıkmazlarda yol gösterenimsin,
Bize hep sevin,sevilin derdin.
Sevdim hem de ölesiye sevdim,
Sendendir çocuklara olan sevgim.
Ne öğrenciler yetiştirdim,
Ne cevherler,elmaslar buldum da işledim.
Bu öğretmen sana minnettar öğretmenim,
Minnettarım,
Tüm öğretmenlerime.
Ama öncelik senin GÜLDÜREN öğretmenim.
Kayıt Tarihi : 22.11.2005 21:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Kırbaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/22/gulduren-ogretmenim.jpg)
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (1)