Güldür Öğretmen Şiiri - Celaleddin Çınar

GÜLDÜR ÖĞRETMEN

Aydınlığa çıkmak için, derinden,
Hedefe atılan, oktur öğretmen.
Her zaman, her yerde, en önde gelen,
Daima yediren, tok dur öğretmen.

Seherde kalkınca, ışığa bakın,
Gece karanlıkta, mum diye yakın,
Alın, al bayrağı, yükseğe çakın,
Altından yapılmış, mıhtır öğretmen.

Kalemle yazmayı, öğretti Allah.
Bilin ki bu meslek, kutsaldır Billâh.
Bülbül güle hasret, ağlarken Vallah.
Bülbülün özlemi, gül dür öğretmen.

Körpecik ellere, kalemi veren,
Kurak araziden, çiçekler deren,
Bilgi sofrasını, önlere seren,
Şefkatle uzanan eldir öğretmen.

Toplum bozulup ta, azgınlaşınca,
Namert fütursuzca, haddi aşınca,
Masum insanların, sabrı taşınca,
Doğruyu söyleyen, dildir öğretmen.

İlim deryasına, süzülüp uçan,
Sel olup bendine, sığmayıp taşan,
Nur olup, ışıktan ışığa koşan,
Issız çölde esen, yeldir öğretmen.

Toprağa tohumlar, ekilsin diye,
Geleceğe umutla, bakılsın diye,
Şölenle hasada, geçilsin diye,
Mızraba dokunan, teldir öğretmen.

Atamız Âdemdir, söyledi bize,
Cahil olan acep, gelir mi söze,
El âlem duymadım, dese de size,
Semadan yükselen sestir öğretmen.

Kimsesiz kalınca, hayat yolunda,
Zor anında belki, Hızır donunda,
Ömür denen, bu çizginin sonunda
Sarıp sarmalayan, koldur öğretmen.

Kibirden gururdan, yoksun yaşayan
Bir harf öğreteni, başta taşıyan,
Kitapsız çıkınca, yolda üşüyen,
Âşık Çınar gibi kuldur öğretmen.

Celaleddin ÇINAR (AŞIK ÇINAR)
(Pazar Mem Şube Müdürü)