İşte yine yazıyorum birikmişliklerimi. İçimde sana karşı çabaladığım
aşkımın süslerini, gece gibi gözlerinden doğan mavi güneşi. İşte yine
bıraktım bir köşeye bütün gel gitlerimi. Sana doğru yazıyorum,
ulaşamasamda hiç bir sona, belki varırım yanına, küçümseme bu aşkı!
Az
buz değil sana olan sevgimin külü, yana yana sönmeye durmadan bu... gönül,
bırakamıyorum ellerini.
Seviyormusun? Sevmiyormusun?
İnan
Umrumda
değil,
sadece sana koşuyorum cümlelerimle, Aslında hiçte sevmem
bilirmisin bu konuşmaları, umutların yok olduğu saklı kelimelerimi sana
sarmaya..Herşey bitmiş gibi noktalarla sonlara doğru dörtnala koşmaya..
Biliyorum
yine bulacağım biryerlerde ufacıkta olsa bir sen! Ben karanlıklara
düşmeyi seçmedim. O gece gözlerine vuran ışığa küsmek istemem. Seni
sadece seninle bırakıp gidemem. Bazen sessiz umutlar süslesede
hıçkırıklarımı, ben asla yenilmem!
Zorca bir aşktı bu, evet
aşktı! Çocukça birr kapılış sanma bunu.
Adını aşk koymuşum,
çocukluğumu özlerken, ben herşeyi bir kenarda unutup sadece sana
sarılmak istiyorum.
Bütün bunları sana duyurmayı öyle isterdimki,
Hiç bir ümit yok olmaz gerçekten varsa, Kaybetmeyeceğim bendeki
sevinçleri.
Ne olursa olsun
Ben hep güleceğim (acılara) Acı bile
demek gelmiyor içimden, Çünkü acı olmamalı aşk,
İnanmıyorum aşkın
acıyla yaşandığına . Sevgi vardır Mutluluk vardır. İnişli çıkışlı
hüzünler olabilsede, Bunun adı acı olmamalı. Yok hayır!
Bu kadar
güzel bir şeyin adı acı olamamalı.
Beni sakin yapan sadece ben
olsamda, Yalnız hissetmedim, hissetmek istmedim. Bazen kendi iç
hisaplarımız bize yetebiliyor inan!
Gerek duymadım sahte dostluklara,
Gerçek
dostum vardı yüreğimde...
Lazım değildi bana hiçbir zaman sahte
omuzlar.. Zaten zordurda benimle anlaşmak, Huzursuzum şu sıralar.
Kimseyle konuşmak bile istemiyorum kırmak istemediğim için, Susuyorum !
Bu
susuşlarımdan anlayan bir ben varım birde dostum.
Çok özlüyorum
katıla katıla gülmeyi,
Seni
Geçmişimi
Gerçekleri..
Her
geçen zaman dahada zorlaşmasın,
Bırakıyorum beni üzen ne varsa.
Ben
artık gülmek istiyorum.
Hemde çocukluğumdaki gibi, bisiklete
bindiğim o ilk günkü korkuyla gülmek
Beni ve Benimle olan
Herşeyi hüzün dolduran maskelere BayBay!
Ben kendimle mutlu
Ben
kendimle kızgın
Ben seninle aşık.
Bırak böyle bitsin bu
masalın sonu!
Mutluluk...
Mutluluk:::
Mutluluk!!!
Ahmet Gürcü
Kayıt Tarihi : 1.6.2020 13:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!