*** Güldün mü Güneş Gibi Güleceksin

I.
Güldün mü güneş gibi güleceksin
Çatlamalı orta yerinden karanlık
Erimeli görenin yüreğindeki buz
Göz kadar adil,
Gözyaşı kadar dürüst,
Işık kadar sağlam,
Güneş kadar temiz,
Yani en iyi
En eski iki arkadaş değil midir gece-gündüz
Çağlar boyu memesinden kara emdiğimiz
Karanlığın kıymetini de bileceksin
Yani sevdin mi gece gibi seveceksin
Bir an,
Karanlığın ucunda ağaran güneş kırığı saçına
Yüz sürmek için
Anlının orta yerinden vurulmak pahasına
Güneşin uğruna her sabah
Bir daha bir daha öleceksin

Öğrettin mi güneş gibi öğreteceksin
Işığa doğru nasıl iz sürerse tohum
Topraktan nasıl haykırırsa filiz
Nehirleri pırıl pırıl
Yeşil gölleri tertemiz
Mavi denizi düpedüz bulutların ayağına götüreceksin
Gökkuşağı altında kara buluta yağmasını
Dört mevsim
Yedi kıt’a üç okyanusa
İklimini öğreteceksin

Okullarda geceyi
İnsana gece gibi sevmesini
Buluta rüzgar binmeyi öğreteceksin
Dört mevsim
bir iklim
baharı yüreklere süreceksin

Karanlığına aklına gireceksin
Güneşi geceden öğreteceksin
Güldün mü güneş gibi güleceksin
Sevdin mi gece gibi seveceksin

II.
Güneştir geceden öğrendiğimiz
Aslında karanlıktır gördüğümüz