Güldüm Alda Kanayan Şiiri - Ozan Efe

yürek ormanlarına talan düşmeden gelin
dünyayı küstürmeden insanları güldürün
gagasının ucundan sardunya kocar erek
küldürün tadındadır gün boşuna kanadır

canhıraş sokağında yüzgörümlüğü tela
ölüm dağlardan iner can direğindi kırar
bela kalkar omzuna basar hıncını güne
nasılsa çıkacağız alkan içinden gülüm

pusunda kalır korku akmalı tetik ucun
yüreğinde ki kilit açılmaz mor günlerde
uyur uyanır zaman kalkınca uykusunda
dünlerde kalır mazi andıkça içten sızlar

suçsuzum bekledikçe duvar alır öfkemi
toprağa düşen çiğit umudu irke dursun
ülkemi saran bulut dağıt pisliğimizden
baz da olsa gerektir taşıt kurur yaprağa

çocukluğumda sevinç parlasın gülücüğe
ozan efem dolunca ağladığıma güldüm
alasulum ergince saldım buçukluğuma
güldüm alda kanayan dökülesi zulmete

küldürün:mısır ekmeğinin

270512çiğdem