6---güldüğümü Hatırlamıyorum

Çileli Anadolu’nun
Yoksul bir köyünde
Fukara bir yuvada doğmuşum ben
Üşümüşüm kış günlerinde
Yalın ayak gezinmişim kırlarda
Hastalanmışım doktor görmemişim
Aç kalmışım kimseye söylememişim
Kadere terk edilmişim
Yaşama tutun muşum
Unutul muşum

Huzurlu olduğumu
Hatırlamıyorum

Ekmek kavgası gurbete çekti beni
Açtım kapalı gözlerimi
Yaşamı gözlemledim
Bilmediklerimi öğrendim
Yenmek için cehaletimi
Gayret gösterdim
Çileli hayatımı sürdürmek için
Yaralanmak istedin dünya nimetlerinden
Tadını aldığımı

Lezzetini bulduğumu
Hatırlamıyorum

Biliyorum
Bu toplum içindeyim,
Sevilip sayıldığımı İyi bir yer aldığımı
Hayatla barışık kaldığımı
Biliyorum da.

Barışı gördüğümü
Hatırlamıyorum

İnsanlar tanıdım, acı yüklü
İnsanlar tanıdım, çaresiz
İnsanlar tanıdım keder dolu yürekleri
İnsanlar ki içi dert dışı neşe
Bahtiyar olduğumu

Huzuru bulduğumu
Hatırlamıyorum

Istıraplar benim ile özdeşti
Acılar ok oldu bağrımı deşti
Çekintiler benle ikiz kardeşti
Hayattan tat aldığımı

Neşelenip güldüğümü
hatırlamıyorum.

Dürüstlük oldu mücadelem
Ekranda dürüstlük narası atanlar
Hiç dürüst davranmadılar
Eşitlikten söz edenler
Bize yalan söylediler
İlla da canım dediler
Masumları ezdiler
Kul hakkını yediler
Karşı çıktım diye haksızlılara
Kızdım diye riyakara
Doğruları yazdım diye efkara

Taktir aldığımı
Hatırlamıyorum,

Aktığını görmeseniz de gözümdeki yaşların
Sayılmıyor yaşadığım hüsranlar
Kurumadı alnımdan akan terim
Azalmadı sırtımdaki yüklerim
Aktığını görmediniz yaşımın
Ağlayıp içime akıttı gözlerim
İçin için kan ağladı yüreğim
Yaşam boyu bir defacık da olsa
Özgür olduğumu
Mutlulukla dolduğumu

Neşelenip güldüğümü
hatırlamıyorum