Güldüğüme Bakma Sen

Seni son gördüğümden bu yana;
Önce günleri saydım, sonra haftaları, ayları...
Önce neşemi kaybettim sonra ise sahte bile olsa;
Yalandan olan gülüşlerimi...

Hiçbir oyunu, yalanı sevmeyen ben;
Anneme, Babama yalandan gülüyorum;
Ama soruyorsan genelde hep asık surat dolaşıyorum...
Yani, yani güldüğüme bakma sen...

Bak en baştan söylüyorum;
Beni gülerken görür isen beni unutmuş deme,
Benim adıma kesinlikle sevinme...
Cafe de, orada burada güldüğüme bakma sen...

Keşke odamın, dört duvarın,
Yattığım yatağın, başımı koyduğum yastığın dili olsa;
Olsa da hepsi birer birer konuşsa...
Her sabah'a huzurla uyandığıma bakma sen...

Bak işte saat gece bir,
Günü gece Pazartesi'ye devirdi;
Geçen hafta, Pazartesi buradaydın;
Ama cesaret edipte karşına çıkamadım;
Utandım yanına varıp konuşamadım,
Çok özledim, kaçtığıma bakma sen...

O günden bu yana içim içime sığmıyor,
Tam yüreğimde bir sızı gece gündüz geçmiyor...
Çok pişmanım, ettiğim deliliğe bakma sen...

Mesaj yazarken bir yere gidemedim,
Aklımda bir yer vardı ama yolu yarı bile edemedim...
Uzun zaman karşı kaldırımda sinekledim...
Utandım, gelemedim! Toz konduramadığım;
Erkekliğe bakma sen...

Epey bir hasret kalacağım sana,
Özlemin desen gün gün saniye saniye birikecek;
Kor gibi ateş olup gönülümde;
Kalbimin tam orta yerinde alevlenecek, körlenecek...
Sakin, rahat durduğuma bakma sen...

" GÜLDÜĞÜME, GÜLDÜĞÜME BAKMA SEN "