Meltemler kaplıyordu sahilini bu şehrin
Sevda tebessümleriyle şahlandı kırık kanatlarım
Beklenen an, denizin en nadide süsü
Parıldadı yeni umutlar rıhtımında.
Bir rüzgar gibi titreterek selamları
Vapur düdükleriyle geldi sevdam ayak uçlarıma
Titrerken şehrimin yedi tepesi
İstanbul’a bedeldi tek bir gelincik çiçeği
Ufuklar gülerken yorgun gözlerin nuruna
Şafakların efesi birazcık dinlenmek istiyordu
-Sanki dizlerinin bağı çözülmüş gibi
En güzel bahçeyi fethetmek isteyen üveyik
Bahçeler üstü bir yamaçta uçarken
Romanson marka saatleri fırlatmak istedi izbelere.
-dursun dedi tüm saatler
yanarsa yansın dedi İstanbul
yangınları bile tutuştursun aşkımız
su taşır gümüş kanatlı martılar gagalarında
nasılsa gerek yok İstanbul itfaiyesine.
Benzim niye sarardı sanki bu ben değil,
Marmara niye sessiz ve derin, biraz da uysal
Yoksa Karadeniz’in ayakları mı halsizleşti
Hele bir soluklanalım şurada gelincik
Ruhumuzu yalayan aleve serinlik olsun sineler
koklamaya kıyamadığım,
sarmalara doyamadığım
ince bir ipek elbise gibi narin
ay yüzlü titrek gelincik
her batan güneşte yolunu kaybetsen de
ben varım yanında, al beni, yak mum gözlerinde
erisin ruhlarımız meleklerin ayak izlerinde
deniz kızları bizi konuştular duydun mu? hep bir ağızdan
“ALLAH’ım “dediler; “Bu sevdanın şahidiyiz
gıyabında onları sana emanet ederiz”
İnce bir merdiven korkuluğunda/ Belki tek ayak üzere,
Turkuvaz deniz’in koynunda al karanfili bestelemek
inanma misk kokulum zordur derlerse de sakın
bil ki tek bir çiçek değilsin sen gülüm
Bundan sonra senin adın:GÜLDESTE…
G.H.S/efe
Kayıt Tarihi : 19.4.2011 12:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yakıyordu deniz duyguları cayır cayır ayak uçlarımızda dalgaların bıraktığı tebessümle Güneş bir mahçup bir şımarık Biz sevdalım biz, hepten yanık Umut sektirdik afâka yeniden Nazında çırpınan Karadeniz’in Çırpınan halini hayal ederken Gelincik Hilal (efe)
