Güldeniz Bölek Şiirleri - Şair Güldeniz ...

Dokunmak artık uzak sana,
Gökteki bulut kadar.
Geceyi tutamadığım gibi
Uzaksın artık bana.

Gözlerim bile sensizliği sorarken,

Su gibi akıp geçiyor zaman,
Neyi nereye koyduğumuzu anlamadan.
Ne taraftaydı acaba hasretim....
Şimdi nasıl bulucam yalnızlığımı
Kimselere sormadan.
Kalp atışlarım söylermi?

Böyle olmamalıydı sözler,
Şiirler yarım kalmamalıydı.
Sevgiye dair akmalıydı gözlerdeki yaşlar.
Hep sevgiyi, güzellikleri,
İki kişilik aşkları anlatmalıydı dudaklar.

Gideceksin bu yolları,mecbursun.
Ayaklarına batan,
Canını yakan dikenlere aldırmayacaksın.
Keskin virajlar çıkacak önüne,
Dikkatli,istikrarlı ve kararlı ilerleyeceksin.
Yılmayacaksın yalanlardan.

Ben, senin hiç büyümeyen kızınım anne.
Hâlâ yedi yaşında yüreğim.
Seni çok özledim...
Sarılıp uyusam sana, koklasam derin derin.
Sıkı sıkı bassam bağrıma...
Şimdi ağlıyorum hıçkıra hıçkıra.

Yalnızlığım nerdesin?
Bu kalabalıklar çok yoruyor beni.
Çok yoruyor beynimi, yüreğimi...
Yalnızlığım, gel tut ellerimi.
Çok özledim seni.
Seninle paylaştığım gözyaşlarımı da getir.

Deniz; bak, çatma dalgalarını yüzüme doğru.
Vurma ne olur şu güzel ışıltını duvarlara.
Hayranım günbatımı ile yaptığın şu eşsiz dansa.
Gemiler geçer üstünden, gölgesi düşer,
Uçan bir kuş'un dansınıza,fakat,
Bozulmaz o görkem.

Öyle büyksün ki gözüme İzmir! ....
Kocaman meydanların,uzun uzun binaların....
Sayısız, yollarda ki arabaların.
Çeşit çeşit insanların,
Karmakarışık sokakların,çık çık bitmez yokuşların...
Sen ne büyük şehirsin İzmir! ....

Kar yağdı aşkımıza yar
Kar....
Gitmezdi halbuki gözlerimden
Yeşil yeşil gözlerin,
Öyle masumca bakar.
Gitme yar,

Anlasana artık kalbim gitti o
Bırak geceler boyu ağlamayı artık.
Vazgeç o'nun adına şiirler yazmaktan.
Vazgeç sayfalar dolu mektuplardan.

Hatırlama artık çıkan her şarkıda o'nu