Gülden Sesler Şiiri - Osman Çağlayan

Bir gülistanda gül idim,
Yandım, yandım küle döndüm.
Küllerimden filizlenip;
Yeniden bir güle döndüm.

Daha yeni gonca idim,
Bülbülün sesini duydum.
Aşkın meyvesini yedim,
Sesini gönlüme koydum.

Açtım renkli yaprağımı,
Bülbülün önüne serdim.
Şenlendirdim toprağımı,
Kulağımı ona verdim.

Aşkını ilan ederek
Bülbül başladı ötmeye,
Daha hızlandı huşuyla
Niyeti yoktu gitmeye.

Ötüşler feryada döndü,
O beni benden almıştı,
Geldi bir dalıma kondu,
İki gönül bir olmuştu.

O gün bugün o söylerken,
Canı gönülden dinlerim.
Gül yüzümü seyreylerken,
Dikenim batsa inlerim.

Aşk için yaratılmışım
Bülbülümün bir gülüyüm,
Onunla hayat bulmuşum;
O hastaysa ben ölüyüm.