Gülden Sarıoğlu Şiirleri - Şair Gülden S ...

Bahar gelmeyeli çok oldu buralara
Mevsim hep kış; gidişinin ardında
Artık ümidi kesti kalbim; sen olmayınca
Tutuyor kendine; bırakmıyor kanı damarlarıma

Üşüyorum,

Ve uzak bir şehirde kilitli şimdi,
En kuytu köşelerim..
En yanlız en yanlış anlarım;
Cezalarını yüzüme çizdiğim..

İsminden utanmıyor mudur hiç?

Senelerdir uyutuluyor;
Korkmaz şafakların çocukları,
Günden güne eritiliyor;
Ulusumun goncaları..

Televizyon dediler evime girdiler,

Diyorlarki şairsin,
Anlatta sevgiliyi anlayalım,
Mümkünmüdür anlatmak
Orhan Veli bile 'kifayetsiz' derken..

Hangi derde vardır derman; doktor olmadan

Babama;
Eller sahteymiş bilemedim
Düştüm kendime gelemedim
Seni bir kere dinlemedim

Affet baba

Çanlar şimdi benim için çalıyor;
Sesini duyuyorum artık...

Ayrılık vakti geldi,
Gitmem lazım kalbinden
Yerim acıyor; ruhum dar geliyor..

Hıncımı seni öldürerek mi alayım
Yoksa kendimi mi vurayım?
Hangisi seni daha çok yaralar..?

Bilirim umrumda değil senden başka hiçbir şey;
Kendi korkuların; kendi ağrıların..

Tüm ateşi kucaklayanlara..

Bir güvercin kanatlanıyor kanaya kanaya
İçimde bir çocuk yalvarıyor ağlaya ağlaya...
Ne güvercini tutabiliyorum
Ne çocuğumun ağlamasını durdurabiliyorum

Bir an önce bitsin bu işkence istiyorum
Bitsin bu karanlıklar
Güneş doğsun ülkem üzerine;
Karanlık eller çeksinler ellerini..

Ve sokaktan her geçişte gördüğüm kedi doğursun

Buluttan bir parça koparıp,
Boyacı esmer çocuğa vermeliyim
Ki anlasın;
Hayallerinin o kadar da uzak olmadığını..

(Can'o)