Gülden Mi Bıktın Bülbülden Kahroldun

Hani söz vermiştin ya, bir nevruz maviliğinde,
Niçin kapı önünde yüzyıllarca beklettin?

Önce gölgenle bayram tebriği gönderdin de
Sonra adını aldın, bu diyarı terkettin,

Unuttun gözümdeki o derin intizarı,
Beyazı siyah yaptın, sarayı zindan ettin,

Dağların şarkısını kekliklerle söylerdim,
Hüznü, bir de kederi bana hep sen öğrettin

Bulutları taşırdım da hiç ah vah etmezdim,
Sen beni bir damlacık bakış ile terlettin,

Teslim olmazdım kara zincirine feleğin,
Kalbinle esir aldın, gülüşünle altettin,

Bütün itirazları kilitledim kuyuya,
Sen benim kabulümdün, benim için evettin,

Niçin bakmıyorsun ey elinde nergis olan?
Gülden mi bıktın, yoksa bülbüle mi kahrettin?

Bahçıvan gitmiş, bahçe kimsesiz kalmış bugün,
Aşkı filizleyen bu yeri kime devrettin?

Ben seninle sınanır, seninle bilinirdim,
Sen bana bir imtihan, bir çile, bir âfettin,

Sözcük okuyamazdım sevda kitabında bil,
Sen varlığınla bana o iklimi bellettin,

Tutuldum şûlene de hislerim zincirlendi,
Sen kendine hürriyet, bana da esarettin,

Kusurum çoktur, dilim deli deli konuşur,
Umarım bu şaşkını sen peşinen affettin.

4/3/2002 Zaandam