Yavaş yavaş yaklaşan veda vaktidir
Alıştık duman aralıklarına şimdi zor gelir
Gitmesen olmaz mı desem dostluğumuz adına
Dile gelir itirazla elindeki kına
İki yol ayrımı
Biri yar diyarı
Biri ana kucağı
Yollar uzun, sevda bu çaresiz
İçine dök gözyaşını sessiz sessiz
Gülden damıttığın aşkla giderken
Aynı tazelikle gülüşün kalsın
İstanbul seni koynunda saklarken
Adın hep zaferle anılsın…
Kayıt Tarihi : 13.12.2007 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Canım arkadaşım Gülden, evlenerek İstanbula yerleşti. Sevgili eşi Zafer ve kendisine ithafen düğün hediyesi olarak yazdığım bu şiiri kendilerinin izniyle buraya ekledim. Şiirimin adını da onların isimlerine uygun kullanmak istedim.
TÜM YORUMLAR (1)