Gülden Habersiz Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Kimse duymaz, feryadımı sesimi,
Bahçıvan, şaşırmış yine mevsimi,
Dal budak sakınmaz, yapar kesimi,
Dikeni kucaklar, gülden habersiz.

Hoca, okur yazar, arif geçinir,
Ne suyu içilir, ne aşı yenir,
Çiğ sözünü duyan kalpten incinir,
Alfabeyi bilmez, dilden habersiz.

Er kişi, zalime zulme eğilmez,
Mazlum kurda kuşa bile değilmez,
Evlat, atasına bakmayı bilmez,
Geçmişi unutmuş, dünden habersiz.

Düşman bu, biride bini de birmiş,
Çakallar kurt olmuş, sürüye girmiş,
İtin kurt olduğu nerde görülmüş,
Sürü yitik, çoban günden habersiz.

Habersiz alırlar benim olanı,
Büyük olur, iş bilenin talanı,
Ortaya da çıkmaz yalan dolanı,
Pire deve olur, filden habersiz.

Sığınılır şuna, buna,meğere,
Kaç kişi oturur bir tek eğere,
Kedi; mundar derken canım ciğere,
Kasapsa bıçaktan, gönden habersiz.

27/01/2015