Kimsesizim bugünlerde...
Tek sırdaşım odamdaki dört duvar..
Kalbim dünyaya küs,
Aklım başkaldırıda..
Böyle düzene böyle kadere...
Bir tek ölüme aşığım bugünlerde...
Aynı dil bilgisi gibiydi hayatımız
Birşeylerin eksikliği yada fazlalığı
bozuyordu mutluluğumuzu...
Örneğin benim zamirim eksikti hep
"O" YOKTU YANIMDA..
Hiçbir dolaylı tümlecte denk gelmedik
Kapatın kapıları hiçbir acı girmesin içeri zaten beni öldürüyor içimdeki
başka acıyı kaldıramam ki...
Kaldırın aynaları bu solgun bu bitik yüzümü görmeyeyim
kendime hesap veremem ki...
Açmayın ışıkları ben karanlığa alışkınım dünyam kararmış
hiçbir ışık hayatımı aydınlatamaz ki..
Herşeyim olsada hep bir yanımı eksik hissediyorum..
Kahkahalarla gülsem de..
Peşisıra acılarımı anımsıyorum..
Ve eksik kalıyor gülüşlerim..
SENDE yoksun...terk etti beni düşlerim..
Umutlarım, hatta cümlelerim..
Hayatımın başrol oyuncusuyken
Figüranları oynar oldum..
Uyar oldum önüme atılan her senaryoya..
Kimi zaman saha dışı kaldım..
Perde arkasında olanları seyre daldım..
Hükümsüzüm kendi hayatımda
Alıştın mı yokluğuma..?
Çok nadir sorar oldun artık..
Yoksa başkasını mı koydun sol yanına...
Duyguların artık gelmiyor dile..
Mantığınla konuşur oldun gün geçtikçe..
Ben.. Eski SENI ÖZLEDIM bil istedim sadece..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!