Dizelerimin uçları kırık; batıyor ellerime
Başımda bir ağır döngü, duramıyorum..
Mideme oturdu dünün dünde aldığı öcü
Kusamıyorum..
Gittin ya hani;
Ölmüş kadar hafif bedenim,
güneşin yakıcılığını getir tenime
bakışlarının dipsizliğine salıvereyim kendimi
bir ölümsüzlük şarkısı bulalım kendimize
dans edelim hayatla
var mısın benimle beraber ölüme meydan okumaya,
azraili öldürmeye?
annemi kaybettim,
saklanmış mezar taşlarının altına
geceleri baykuşlar söylüyor yerini.
rüyama geliyor sabaha karşı
gitme diyorum, gidiyor..
Sansürsüz kinlerim var;
Fışkırıveriyorlar ağzımdan herkese doğru.
Kırk kez dedim sana, belki de kırk bin kez:
gırtlağıma yapışmış çocukluk çığlıkları
bir öksürükle atıyorum umutları
öksürüyorum... öksürüyorum
Bayatımsı bir hayatın ucube aynalarına takılmıs gözlerim
Son sigaramın sisi cigerime dolanmıs.
Her bakire dizem biraz daha sana ait olmus,
pek sayın Emre Aydın'a..
adınla başlayan şiirler yazdım denizlere
sana sevgim öylesine büyük ki, sığdıramıyorum yüreğime.
sesin her sabah yeniden hayat veriyor bana,
yeniden doğuyorum seninle.
her yaşanılandan öğrenilirmiş bir şey
ben ne öğrendim şimdi bu aşktan?
acı mı, çaresizlik miydi beni vuran,
yoksa kayan yıldızlar mıydı gök misali yalnızlığıma sebep olan?
peki sen,
sen ne öğrendin benle yaşadığın hayattan?
kokun yapışmış tenime
kendini de bıraksan ya kokun gibi
bir kez daha değse parmaklarım beyaz tenine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!