Gülde Umut Yok Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Ezelden ebede ah-ü figandır
Bülbülün dilinden, şivan var güle
Bağrım har içinde, içim yanıyor
Gül çora bürünmüş, nar düşmüş güle

Heybetli bulutlar göğü bürümüş
Yüreğimi yıkan filizkırandır
Konca gül mahşerde, bülbüller yaslı
Günler bizim elde husaran, borandır

Feryâd dolu günüm geçmek bilmiyor
Ne hâlden anlayan, ne soranım var
Felek değme bana, yüreğim yanık
Gülde çile, hüzün bende de dert var,

Gönül, her diyarda bana tufan var
Gülün ahı, zarı çığlıktır bende
Bağrım kırım gördu, içim yaralı
Meyil verme bana, kış kaldı bende

Gülün derdi doldu gönül bağıma
Benim şu yüreğim kaynayan kazan
Gece karanlığı çöktü üstüme
Her bahar'ım, yaz'ım koca bir hazan

Sorma beni sorma. Ah! İçim yanık
Gelmek hayal oldu, serde duman var
Gönül dinle beni, gülde umut yok
Ben bende değilim, bende hüzün var

Mehmet Çobanoğlu
06.11.2023
İstanbul