Gülçin Karaca Şiirleri - Şair Gülçin Karaca

İnce bir çizgi var
Tek bir ince çizgi
Sevmek ya da sevmemek arasında
Durmak ya da gitmek
Bakmak ya da boşvermek
Gelmek ya da durmak

İnsanlar! Hayat mutsuzdur,
Hayat! İnsanlar mutsuzdur
Mutsuz! İnsanlar hayattır.

Hayatı boyunca mutlu olmayan insanlar!
Baştan mı bellidir kaderiniz,

Koy şarabı kadehe
Bir kadeh de, sen at içime
Ateşimi ya söndürür
Ya harlatır.
Bak, bir de sen bak içime,
Ya kör olursun ya hatip.

Ben hep seni düşünürken
Uzun zamanlar boyunca
Sen başka ateşlerin küle çevrildiği vakit
Başka küllerle oyunlar kurmuşsun

Benim küllerim yanarken gözlerimde

Kendimi cezalandırmayı
Çok severim zaten
Hele mutluysam bir de
Ölürüm üzüntüden
Bir şey olacak derim
Olmamam gereken kadar mutluyum çünkü

(Günlerden bir gün, kötü bir gün geçirirken, arabamın aküsü bitmişti)

Biten aküler
Seküler haz
Ne idiği belirsiz günler
Çok yoruldum ve sıkıldım

Köpürdü elimdeki kağıt.
Köpük köpük oldu elim, kolum, yüzüm.

Eridi elimdeki kalem.
Eridi bitti derdim, tasam, yasım.

Ne zaman güneş doğsa
Ben efkarlanırım

Güneş doğar, ben efkarlanırım
Ben doğduğumda da
Güneş efkarlanmış

Senlerdeyim
Biten günle birlikte
Senlerdeyim
En sevdiğin elbisemle
Senlerdeyim
Aklımda sen varken.

Yüreğinden kopan yapraklara sor.
Uçmak nasıl bir şey?
Rüzgar nasıl savurur bedenini,
Yağmur nasıl ıslatır hücrelerini,
Sor bakalım.