Gülçin Demirci Şiirleri - Şair Gülçin De ...

Çocuklar gelir uzaklardan
Büyüklerin içine odaklanırlar
Saklambaç oyunlarında hala tutsak
Derinlerdedir ebeleme / sobeleme dalgaları
Yüzünde dalgakıran

Yırttı dudaklarını sessiz çığlıkları
Aynaya düşen aksi o değildi

Toplandı gökteki su buharları
Her damlası bir okyanus gizi

Bukalemun minderli
Tahtlara kurulmuştu sofrası
Ölü sinekler düştükleri sahanda yüzüyordu

O yediği her lokmayı kusuyordu gidişlerinde boğulurken

artık anlamı yok sevmelerinin
ya da sevmeyişinin

gidişinin ya da gelişinin
varlığının yokluğunun farkındalığı yitik

Gittin ya
Kabullenmeyi öğrendim labirentlerin ıssızlığında
Salkım söğüttüm yer çekiminin gücünce eğik
Dik olmayı belledim sağnaklar altında

Yokluğunla

Beceremedim önce ben demeyi
Özür dilerim ÖZÜM

Hiçbir maske uymadı yüzüme
Özür dilerim YÜZÜM

Yoktu
'yok' dedi
Uzattı ayaklarını
Oturdu çıplak toprağa

İki elini birleştirip bakındı etrafına

Almıyorum bu sabah yanıma kitabımı
Seninle randevum var
Okusam da zaten anlamsız
Çünkü benim aklım sende yar

Girmez aklıma okuduklarım

Sev dedin kaç kere sevmiştim seni
Uydum sözüne verdim kalbimi
Acınla öğüttün o ne çileydi
Gel diyorsun bir daha gelir miyim ki

Sev dedin kaç kere serdim benliği

Çağırma beni anne

Karnım tok dünya nimetlerine

Sufilerin sofrasında